SEX+SPIRIT

Minifesto: waarom #MeToo ook voor mij is (en jou!)

Beeld: Carissa Galo

In Minifesto geven Vileine vrouwen hun mening over prangende feministische kwesties – en dagen jou uit om ook je opinie te delen. Stuur je RE: naar info@vileine.com! Deze keer: Froukje reageert openhartig op de online sociale campagne #MeToo.

Deze week ging over de hele wereld #MeToo viral waaronder vrouwen èn mannen delen hoe ook zij te maken kregen met seksueel geweld, om te laten zien hoe groot het probleem is. Maar deze campagne doet meer dan de omvang van het probleem onder de aandacht brengen. Het maakt in sommige gevallen ook duidelijk wat het probleem precies is: je hoeft niet verkracht te zijn, om structurele seksuele intimidatie niet meer te pikken. Ook Froukje dacht dat #MeToo niet op haar van toepassing was, en schrok letterlijk wakker.

Met ingehouden adem las ik het ene na andere openhartige verhaal onder #MeToo op Facebook en Twitter. Ik dacht ook aan mezelf; ben ik ook in zulke situaties geweest? Ik ben nooit verkracht geweest en was al jong seksueel actief omdat ik het zelf wilde. Gelukkig was ik een van die weinige vrouwen die nooit traumatische seksuele ervaringen had meegemaakt, concludeerde ik.

Vannacht om 04:00 uur schrok ik wakker.

Mijn handpalmen zweten, mijn ogen lopen vol tranen en mijn hart zit in mijn keel terwijl ik dit lijstje maak:

    • De keer dat ik voor mijn huis speelde als vijfjarig meisje en ik aangesproken werd door een man of ik bij hem langswilde komen om naar zijn violen te kijken om de hoek.
    • De talloze keren dat ik werd ge-catcalled (wat gewoon een leuke benaming is voor verbale aanranding en seksualisering) door zoveel mannen vanaf de leeftijd dat ik 13 was.
    • Ik alleen door de stad liep naar een kroeg toe en er werd geschreeuwd naar me dat een man over mijn panty zou spuiten.
    • De keren dat ik uit werd gescholden voor hoer, lelijk kutwijf, kanker slet, arrogante hoer en allerlei variaties hierop wanneer ik niet mee naar huis wilde of mijn nummer niet gaf aan een wildvreemde man.
    • Alle zomers dat ik op het naaktstrand lig en mannen heel dichtbij voorbij komen lopen en naar me gaan staan kijken.
    • Die keer dat een man die zich op een afstandje midden op het strand zich ging aftrekken terwijl hij naar me keek.
    • De keer dat ik ’s avonds arm in arm met mijn vriendin liep in een steegje en een grootte man naar ons schreeuwde; ‘No homo, No gay!’ en ons dreigde in elkaar te slaan.
    • De keer dat ik in een feministische seksshop en safe place voor vrouwen werkte en er twee mannen binnenkwamen van rond de 60. Hun vrouwen bleven buiten staan, terwijl ik hun vragen beantwoorden gleed de hand van een van de mannen over mijn billen en begon hij me te strelen.
    • Vorig weekend toen ik aan het dansen was en iemand opdezelfde manier zijn hand over mijn billen en de binnenkant van mijn been liet glijden, zonder uitnodiging. Toen ik achterom keek zag ik een jongen van hooguit twintig onschuldig voor zich uitkijken.
    • De dagelijkse momenten waarop ik gekleineerd en geseksualiseerd werd. Al die subtiele situaties waarin het al zo moeilijk is om voor mezelf op te komen, en wanneer ik het dan doe er niet naar me geluisterd wordt.
    • De keer dat mijn partner te vroeg bij me naar binnen ging, zonder het aan mij te vragen, zonder me aan te kijken, zonder te checken. De keren dat ik seks had terwijl ik eigenlijk geen zin had omdat die ander het wel wilde.
    • De keer dat ik gemanipuleerd werd om over mijn grenzen heen te gaan in bed bij mijn vaste vriend toen ik 22 jaar was. Als ik zei dat ik niet wist of ik dat wilde zei hij dat ik preuts was en en plaagde me daar constant mee, totdat ik toegaf.
    • De keren dat mijn eigen daadkracht in mijn seksuele genot werd ontnomen. Toen hij me hard vanachter nam zat ik aan mijn eigen clitoris omdat ik niet nat genoeg was, en omdat het lekker voelt. Hij sloeg heel hard mijn hand weg van mijn vulva en werd boos op me, zei dat ik niet kon masturberen terwijl we seks hadden.

 

Dit zijn alleen nog maar mijn voorbeelden van dagelijks seksisme en intimidatie. Dit maken vrouwen constant mee. Dit zijn geen weerzinwekkende verhalen, dit zijn ‘normale ervaringen’ en daar gaat het fout. Dit hoort niet normaal te zijn. Maar het is zo normaal dat we er niet eens over praten, het voelt zo onbelangrijk dat we het wegwuiven.

En wij vinden het normaal

Er zijn zoveel vormen van geweld tegen vrouwen, seksuele intimidatie, verbaal en fysiek misbruik. Zoveel vormen waar er over grenzen van vrouwen wordt gegaan, al vanaf jongs af aan.

En wij vrouwen? Wij vinden het normaal. Niet altijd leuk echter, “maar ach” zeggen we als sterke jonge vrouwen, “het hoort erbij en ik wil geen scène maken in de club, op mijn werk of in mijn relatie of vriendengroep.” Het idee dat alleen fysieke verkrachting een reden is je uit te spreken (en dan nog gebeurt dat nauwelijks), versterkt deze structurele gewoonte om vrouwen als shit te behandelen, ze niet serieus te nemen, te kleineren, bagatelliseren en beslissingen te nemen over hun lijf. En wanneer we ons dan uitspreken, krijg je zo vaak ongeloof, schuld en boete over je uitgestort. Logisch dat we dan onszelf in de spiegel niet eens meer troosten. Want de verontwaardiging is zelden voor degene die zijn pik uit zijn broek haalde en ongevraagd tegen je aanwreef, nee, de schaamte is voor de vrouw.

Natuurlijk zeggen je vriendinnen wel; ‘Wat een eikel’ Maar kort daarna krijg je te horen; Volgende keer dan toch maar niet alleen naar huis, of dan had je maar… “geen kort rokje aan moeten doen, niet met hem moeten flirten, niet dronken moeten worden, niet alleen over straat moeten gaan, niet op het naaktstrand gaan liggen. ”

Dit vraagt om een dagelijkse strijd

#MeToo laat zien hoe groot dit probleem is en is nog steeds slechts  het topje van de ijsberg. De cijfers krijgen namen en gezichten. Maar minstens even belangrijk is dat we herkennen welke vormen seksueel geweld precies heeft. Pas dan kunnen we het serieus gaan nemen en niet meer tolereren. Opkomen voor onszelf en elkaar, en niet de vrouw kalmeren wanneer ze de man aanspreekt, of een klap geeft na fysieke betasting, maar de dader aankijken en aanspreken. En dit geldt natuurlijk niet alleen voor vrouw-man, denk aan alle LGBQT mensen waarvoor seksisme en fysieke en verbale intimidate een dagelijkse realiteit is en waarvoor het al helemaal een constant risico vormt om zichzelf te uiten.

We hebben jullie nodig!

Dus lieve Vileine mannen en vrouwen vraag ik jullie #MeToo niet te laten overwaaien na een paar dagen. Laten we de actie als startpunt nemen om juist die subtiele dagelijkse vormen van seksisme, misbruik en intimidatie te blijven benoemen bestrijden. En ook als je niets kunt doen, er altijd wat van te zeggen, zelfs als het jou niet direct aangaat. Daardoor geef je anderen ook de moed en de kracht om hetzelfde te doen en zo ontstaat er een sneeuwbal-effect. Een niet-te-stoppen avalanche die alle lijken uit de kast meesleurt. Een sneeuwbal die zo intens, groot en weerzinwekkend wordt dat ze na dit opbouwende momentum weleens in één spetterende knal de hele patriarchale maatschappij kan verpletteren.

2 Comments

2 Comments

  1. Pingback: Nieuwsflash: Frankrijk beboet agressief catcallen – Vileine.com

  2. Pingback: Kanttekeningen: #IHave aardig moeten doen tegen aanranders – Vileine.com

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top