WORLD+CULT

Instant Classic: Girls To The Front

Liselore van der Zweth bespreekt feministische klassiekers, zodat jij ze niet meer hoeft te lezen – maar het straks wel wilt.

Hoe heet het?
Girls To The Front: The True Story of The Riot Grrrl Revolution door Sara Marcus.

Waar en wanneer?
Amerika, 2014

Waar gaat het over?
Planned Parenthood en het abortusrecht lagen onder vuur in Amerika. Anita Hill beschuldigde rechter Clarence Thomas van seksuele intimidatie en werd niet geloofd. The Times riep in het artikel The End of Feminism luidkeels dat feminisme overbodig was. Twee weken later werd de klassieker Backlash van feministe Susan Faludi een bestseller.

Het jaar was 1991. Maar vervang ‘Anita Hill’ door ‘de slachtoffers van Bill Cosby’ en Susan Faludi door Roxane Gay of Laurie Penny, en het had net zo goed 2015 kunnen zijn. Toch — ook al is het makkelijk om het te vergeten, omdat er nog veel dingen hetzelfde lijken gebleven — was er in de zomer van 1991 wel degelijk een feministische revolutie gaande in Washington DC: de Riot Grrrl-revolutie. Girls to the front documenteert deze revolutie op meeslepende en illustratieve wijze.

Waarom moet je dit boek toch echt lezen?

Misschien omdat je denkt dat er in de tijdspanne tussen de tweede feministische golf van de jaren ’60 en nu geen nieuwe feministische beweging meer is geweest. Waarschijnlijk omdat de Riot Grrrl-revolutie in Nederland nooit voet aan de grond heeft gekregen. Het dichtst bij Riot Grrrl kwam het boek Grrls!, waarin Danielle Serdijn weliswaar de Amerikaanse term overnam, maar de rest van het gedachtegoed behoorlijk verkrachtte. In tegenstelling tot de Nederlandse waren de Amerikaanse Riot Grrrls  namelijk wel degelijk geëngageerd en activistisch. De beweging ontstond uit de punkbeweging  in Washington D.C. en het kleine stadje Olympia in Portland, waar in deze tijd ook bands als Nirvana uit voortkwamen. Meiden in hun tiener- en twintiger jaren waren gedesillusioneerd geraakt over deze scene, omdat ze — ondanks beloften van gelijkheid — nog steeds te maken kregen met seksisme, seksueel geweld en discriminatie. De Riot Grrrls wilden hier verandering in brengen en andere meiden helpen. Het was een DIY-beweging: ze droegen hun boodschap uit door bands als Bikini Kill en Heavens to Betsy op te richten, hun idealisme en problemen via hun teksten de wereld in te brengen en op concerten hun zelfgemaakte ‘zines uit te delen. Zo ook de zine Riot Grrrl, gemaakt door leden van de bands Bratmobile en Bikini Kill, en waaraan de beweging haar naam ontleende:

“A riot grrrl was an updated version of a Teen or a Young Miss or a Mademoiselle. The new zine’s title created its audience of girls by naming them, radicalized them by addressing them as already radical.”

Op elke show van Bikini Kill riep Kathleen Hanna de aanwezige meiden op om zich niet naar de achtergrond te laten verdringen. Bij elk concert moesten de mannen in de frontlinie plaatsmaken voor vrouwen: “Girls in the front, not on the sidelines!” was de slogan.

Uit de punkconcerten kwamen de eerste Riot Grrrl-bijeenkomsten voort. Kleinschalig — soms met minder dan 30 leden —, maar belangrijk:

“Some were seeking community with other female artists or musicians, some wanted to organize shows, but the biggest appetite was for simply talking and listening — especially among the younger girls. […] These girls had never been invited to dissect and discuss the way they experienced the world as girls. […] They needed safety and support. They needed each other.”

In het nummer Rebel Girl vonden de Grrls dan ook hun lijflied: “In her voice I hear the revolution/in her hips I see the revolution. Rebel Girl/She’s the queen of my world.”

Meer weten over Riot Grrrl? Lees dan vooral de autobiografie van zangeres Carrie Brownstein van de band Sleater-Kinney: Hunger Makes Me A Modern Girl.

Wat moet je weten als je dit boek toch niet wil lezen?
Toen ik onlangs de documentaire The Punk Singer over Bikini Kill-frontvrouw Kathleen Hanna en de Riot Grrrl-beweging zag, viel het me op hoeveel ik erin herkende van de huidige feministische topics — en hoe weinig er in die bijna 25 jaar eigenlijk is veranderd. Heeft de Riot Grrrl-beweging dan niets bijgedragen aan de vooruitgang van het feminisme? Jazeker, anders zou ik er nu niet over schrijven. Riot Grrrl veroorzaakte wel degelijk een revolutie, maar te kleinschalig en versplinterd. De doelgroep — jonge meiden die zich afkeerden van de mainstream-cultuur en daartegen protesteerden — was zo specifiek dat het onmogelijk was om het gedachtegoed breed uit te dragen. Als de geschiedenis ons iets heeft geleerd, dan is het wel dat het feminisme alleen een permanente kans van slagen heeft als het divers is, en daar ontbrak het aan bij Riot Grrl. Ondanks hun idealen over inclusiviteit.

Kant-en-klare quote voor feestjes en partijen:

“The girls were furious about things like parental-consent abortion laws, bikini-clad women hawking beer and cigarettes on billboards and TV, and the archaic gender roles that pervaded the cartoon section of The Washington Post. They were ready to revolt over things like hallway gropes and sideway heckles, leering teachers, homophobic threats, rape, incest, domestic violence, sexual double standards, ubiquitous warnings against walking to certain places or dressing certain ways … The affronts were neverending.”

4 Comments

4 Comments

  1. Pingback: Girlgangs: vrouwelijke bike brigade The Ovarian Psycos – Vileine.com

  2. Pingback: Book Review: Girls to the Front – Wrrrrmn

  3. Pingback: Instant Classic: Pussy Riot spreekt – Vileine.com

  4. Pingback: Instant Classic: Pussy Riot speaks – Vileine.com

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top